Content
Ponadto, zjawisko współwystępowania chorób z autoagresji sugeruje konieczność uwzględnienia wszystkich istniejących jednostek chorobowych podczas planowania interwencji żywieniowej. W chorobie Gravesa-Basedova postępowanie dietetyczne nie odbiega od strategii żywieniowej stosowanej przy niedoczynności. Choroba Gravesa Basedowa to schorzenie tarczycy, które ma podłoże autoimmunologiczne. W przebiegu choroby Gravesa Basedowa gruczoł tarczycowy uszkadzany jest przez autoprzeciwciała wytwarzane przez własny organizm chorego. Przeciwciała te pobudzają receptory na powierzchni tarczycy, które następnie produkują nadmierną ilość hormonów, prowadząc do nadczynności tarczycy. W nieleczonej nadczynności tarczycy w przebiegu ChGB może dojść do samoistnej remisji, ale wcześniej mogą wystąpić groźne dla życia powikłania (przełom tarczycowy, udar mózgu, zawał serca).
Choroba Gravesa-Basedova – skąd się bierze? Przyczyny choroby
Choroba Gravesa i Basedowa (ang. Graves-Basedow Disease, GBD) jest autoimmunologiczną chorobą tarczycy, będącą następstwem pojawienia się autoprzeciwciał antyTSHR (ang. Thyroid Stimulating Hormone Receptor). Przeciwciała antyTSHR, stymulując receptor TSH (ang. Thyroid Stimulating Hormone) na błonie komórkowej tyreocytów, prowadzą do wzmożonego wydzielania hormonów tarczycy. Choroba występuje częściej u kobiet (20/1000) niż u mężczyzn (2,3/1000). Choroba Gravesa – Basedowa jest chorobą tarczycy przebiegającą z nadczynnością gruczołu. Nieleczona choroba szostek bar.pl Gravesa-Basedowa prowadzić może do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Dowiedz się jakie są przyczyny choroby i jaką dietę zaleca się w trakcie leczenia.
.jpg)
Najczęstsza przyczyna i objawy nadczynności tarczycy – choroba Graves-Basedowa
Orbitopatia jest związana z nadczynnością tarczycy, dlatego trwały efekt leczenia nie jest możliwy bez skutecznego leczenia nadczynności tarczycy. Samo uzyskanie remisji nadczynności tarczycy może spowodować znaczne zmniejszenie lub remisję orbitopatii w ciągu 2–3 miesięcy. W zależności od nasilenia i tempa narastania orbitopatii konieczne może być leczenie dodatkowe, przede wszystkim podawanie glikokortykosteroidów (metyloprednizon, prednizon). Ponadto, jako metodę uzupełniającą, stosuje praca na wypowiedzeniu się napromienianie oczodołów lub leczenie operacyjne, które jest jedynym sposobem leczenia trwałych następstw orbitopatii – po ustąpieniu aktywnej fazy choroby. U nastolatków objawy także mogą być nietypowe i nierzadko dopiero badania laboratoryjne wykonane z powodu niecharakterystycznych dolegliwości naprowadzają na rozpoznanie. Jest to jedna z najskuteczniejszych metod leczenia nadczynności tarczycy.
- Badanie laboratoryjne decydujące o rozpoznaniu to przeciwciała TRAb.
- Jest metodą z wyboru radykalnego leczenia jest leczenie jodem promieniotwórczym.
- Udowodnione jest rodzinne występowanie choroby Gravesa Basedowa.
- Ostatecznością jest operacja, czyli tyroidektomia, polegająca na usunięciu tarczycy.
- [27] wykazała, że pacjenci z chorobą Gravesa-Basedowa mają znacznie niższe poziomy witaminy D w porównaniu do grupy kontrolnej.
- Rokowanie pacjentów cierpiących na chorobę Gravesa-Basedowa zależne jest od wielu czynników, np.
- Wybór metody terapeutycznej zależy od wieku pacjenta, stopnia zaawansowania choroby, obecności objawów pozatarczycowych oraz indywidualnych przeciwwskazań.
Jakie są objawy choroby Gravesa-Basedowa?
Po operacji pacjent wymaga dożywotniego leczenia substytucyjnego hormonami tarczycy. Udział tych czynników w powstawaniu choroby szacuje się na 20%. Radykalnym sposobem leczenia jest także operacja tarczycy, podczas której usuwa się fragment lub cały gruczoł.
Objawy występujące u kobiet
W przypadku choroby Gravesa-Basedowa, często obserwuje się zmniejszone stężenie TSH, zwiększone FT3 i FT4 oraz podwyższone poziomy przeciwciał, zwłaszcza antyTSHR (TrAb). Dodatkowo, lekarz może zlecić inne badania laboratoryjne, takie jak morfologia krwi obwodowej, lipidogram, stężenie białka w surowicy, ALT. Warto podkreślić, że wyniki badań mogą różnić się u różnych pacjentów i zależą od fazy choroby.
Badania laboratoryjne choroby Gravesa-Basedowa
Standardowo w leczeniu nadczynności tarczycy wykorzystuje się leki przeciwtarczycowe jak tiamazol lub propylotiouracyl. W przypadku braku efektów terapii lub nawrotu choroby podaje się jod promieniotwórczy – najczęściej wystarczająca jest jednorazowa dawka. Czasem konieczne jest leczenie operacyjne, jest to jednak radykalna metoda – usuwa się część lub całość tarczycy. Dodatkowo orbitopatia tarczycowa wymaga stosowania leków przeciwzapalnych (zwykle glikokortykosteroidów) i leków immunosupresyjnych, czasem napromieniowania oczodołów lub leczenia operacyjnego.